Wilija
Stoczyła się cicho kuliczka jemioły
na stół wilijowy pod nogi świycznika,
pokornie się chylą głowy ponad stołym,
drżący płómiyń świyczki dniu oczy zamyka.
Choiną strojóne wszystki izby kąty,
wóń lasa i pola wszędzi się rozchodzi,
dejmy jeszcze talyrz piąty czy dziesiąty,
niech je aji tymu, co się dzisio zrodzi.
Śpiywani się niesie nisko i wysoko
wspomniynia bolawe, wspomniynia wiesiołe,
zaszło łzą niejedno przigaszóne oko,
chocioż już serdeczność splótła ludzi społym.
Ale dziecek oczy błyszczą spod rzęs długich;
w tym dniu się z ludziami dziwne rzeczy dzieją-
każdy chce choć troche być dobry dlo drugich,
wszyscy uroczyście dzielą się nadzieją.
„A pokój na ziemi” w życzeniu odwiecznym
rozbrzmiywo wokoło, dźwięczy coraz części,
a na wilijowym, na stole świątecznym
lśni bioły opłatek, tak kruchy jak… szczęści.
Bieluśki opłatek czarym swej wymowy
szeleści cichutko w wyciągnionej dłóni-
„żebyś też szczęśliwy, żeby każdy zdrowy”…
Aniela Kupiec
Życzenia Zdrowych, Spokojnych, Dobrych i Rodzinnych Świąt Bozego Narodzenia oraz Wszelkiej Pomyślności w Nadchodzącym Nowym 2017 Roku
składa
Zarząd Koła nr 6 MZC
